نا اميدي وجودی
نا اميدي وجودی زمانی در انسان بوجود می آید که اميد انسان براي معناخواهی به نتیجه نرسد. بی تفاوتي و ملالت از مشخصه هاي اصلی نا اميدي وجودی اند. نا اميدي وجودي مستقيماً بيماري محسوب نمي‌شود، توجه افراد و حتي نوميدي‌شان در قبال معناي زندگي يك وضعيت روحي و نه جسمي است.
فرانكل خلاء وجودي را كه نا اميدي را هم در بر مي‌گيرد امري ناشي از عوامل اجتماعي دانسته و اختلال روان نژندي به حساب نمي‌آورد. نااميدي ناشي از بي معنا دانستن زندگي را مي‌توان نشانه‌اي بر صداقت عقلاني دانست. فرانكل در آخرين نوشته‌هاي خود گسترش خلاء وجودي را امري مسلم دانست.(4- فرانكل، 1975)


ناكامي وجودي :
معنا خواهي انسان ممكن است با ناكامي مواجه گردد، كه لوگوتراپي (معنادرمانی) آنرا ناكامي وجود مي‌نامد .

واژه وجود به سه صورت به كار برده مي شود كه عبارت از :
1 - خود وجود ( به ويژه حالات وجودي انسان)
2 - معناي وجود
3 - كوشش براي يافتن معناي واقعي در زندگي شخصي،كه همان « معني خواهي» است . ناكامي وجودي مي تواند سبب ظهور نوروزها گردد. براي اينگونه نوروزها لوگوتراپي واژه نئوژنيكي ا انديشه زاد را به كار برده است كه متفاوت از نوع ديگر يعني نوروزهاي روانزاد يا سايكوژنيك است.
واژه نئوژنيك در اصل اصطلاحي مشتق از روانشناسي نيست، بلكه از كلمه «Noos» يوناني كه معني انديشه است ريشه گرفته و يكي از اصطلاحات ويژه ي لوگوتراپي است. اين واژه به چيزي اطلاق مي شود كه با وجود روحاني فرد مربوط است. بايد توجه داشت كه در لوگوتراپي كلمه «روحاني» با معناي اخص آن در مذهب تفاوت دارد و به بعد ويژه اي از انسان اطلاق مي شود.( 5 -فرانكل، 1384)






======================
پاورقی و منابع:

5– فرانكل، ويكتور اميل، ترجمه نهضت صالحيان و مهين ميلاني( 1384). ‌ ‌انسان در جستجوي معنا. تهران: انتشارات درسا