معنا درماني تكميلي با مثنوي درماني

مقدمه:
روز به روز انتظارات انسانگرايانه از روانشناسان و روانپزشكان بيشتر شده و نارضايتي و بي طاقتي مردم از وضع روانپزشكي و رواندرماني قالبي و سنتي در همه جا به چشم مي خورد. (1 - هريس، 1365)
روان شناسان و روان پزشكان نيز به طور روز افزون در مي يابند كه استفاده از روش هاي سنتي و ساده، براي درمان اختلالات رواني كافي نيست. انسان به دنيا مي آيد، مراحل مختلف رشد را طي مي كند و سپس از اين جهان مي رود. آيا روند و سير تكاملي انسان همين است؟ آيا اين چرخه هميشگي با هدف خاصي صورت مي گيرد و تداوم مي يابد؟ اصلا منظور از رشد و تكامل انسان چيست؟
سئوالهايي از اين دست، روزگاري اساس علم روانشناسي را تشكيل مي داد، متاسفانه به نظر مي رسد كه با پيشرفت روز افزون علم در دنياي فرامدرن امروز، نه تنها پاسخي جامع به سئوالهاي بالا ارائه نشده، بلكه اصولا، اين پرسش ها جاي خود را به سئوال هايي از نوع ديگر داده اند.
روان شناسي به جاي كنكاش در باره ماهيت انسان، به « علمي» بودن پديده هاي مربوط به انسان پرداخته است. البته علم و روش علمي، مهمترين اصل روان شناسي بوده و هست، ولي تا جايي كه به انسان و ماهيت انساني مربوط مي شود ، تجربه نشان داده كه علم نمي تواند پاسخگوي همه ابعاد انسان باشد. پديده هايي در جهان وجود دارد كه اثبات يا حتي پرداختن به آنها در چارچوب علم نمي گنجد. .(2 - وست، 1383)
روانشناسي قالبي رايج،‌ محدود به تجارب صرفا علمي مي باشد. اين محدوديت علمي و تجربي در كنار مزاياي خود ،‌باعث معايبي گرديده ، از جمله اينكه نمي تواند در ساير جنبه ها و ابعاد غير تجربي آدمي ورود داشته و موثر باشد.

هدف انجمن معنادرماني و مثنوي درماني
رويكرد معنادرماني كه در اين انجمن همدردي با مثنوي درماني تكميل و غني شده است ، قصد دارد به ابعادي فراتر از رفتارها آدمي بپردازد. و محدوديت رايج روانشناسي فعلي را با در نظر گرفتن كليت آدمي، از طريق معنادرماني غني شده با مثنوي درماني برداشته و طرحي نو در ايجاد آرامش و رشد آدمي در اندازد.
آنچه که امروز تحت عنوان نظریه ها و فنون روانشناسی و مشاوره ، عمدتاً از کشورهای دیگر به عاریت گرفته شده است ؛ به ویژه آنچه که تحت عنوان معنادرمانی در نظریه انسانگرایانه فرانکل می بینیم ؛ نیاز است با توجه به محیط فرهنگی و سابقه تاریخی کشورمان ، بومی شود. با مطالعه بخشی از فرهنگ خودمان – که مثنوی معنوی مولانا – یکی از درخشانترین بستر و تجلی گاه آن به حساب می‌آید، شاید بتوانیم گامهایی هر چند کوچک در این راستا برداریم و در نهایت تکنیک هایی کاملتر و متناسب تر با نظام فکری و فرهنگی خود فرمول بندی کنیم.
پك روان شناس معاصر آمريكايي ، مولوي را بعد از حضرت مسيح و ساير برگزيدگان خدا بزرگترين معلم بشر مي داند و به اين گفته مولانا تكيه مي كند كه مي‌گويد:
«انسان به واسطه نياز رشد مي كند؛ اگر مي خواهيد رشد كنيد نيازهاي خود را افزايش دهيد. درخت در جستجوي نور و حرارت آفتاب است كه شاخه هايش سر به فلك مي كشند و در جستجوي آب است كه ريشه هايش اعماق زمين را مي شكافند و درختي تنومند و استوار مي آفرينند. انسان هايي كه نيازهاي خود را متعالي و متحول نمي كنند و پويايي ندارند ناگزير سعي در جايگزين كردن نيازهاي عالي تر به وسيله نيازهاي پست تر مي نمايند و هرگز رشد نمي يابند. زندگي آنها چيزي بيش از حيات حيواني و زيستن به وسيله تكرار غرايز نيست، لذا شايستگي عنوان آدميت را ندارند.» (3 - هاشمي، 1382)



نکته مهم :
مطالب انجمن مثنوی درمانی و معنا درمانی و زیر شاخه هایش حاوی تحقیقات نوینی در این حوزه می باشد و صرفا مطالبش از طرف مدیر همدردی ارسال می گردد. هر گونه ارسال تاپیک و پست از طرف اعضاء فقط با تایید همدردی درج می شود.
لذا اگر اعضاء مطلبی در این انجمن ارسال کنند در صف تائید قرار می گیرند و فقط در صورت تائید توسط مدیران همدردی مطالب آنها دیده می شود.
مطالب ارسالی باید پشتوانه علمی تحقیقی لازم متناسب و مکمل مفاهیم انجمن مثنوی درمانی باشد.
البته اعضایی که دوست دارند در مورد این انجمن مباحثه ای داشته یا سئوالی بکنند، می توانند از طریق انجمن آزاد تاپیک ایجاد کرده و با دادن لینک تاپیک یا پستی از انجمن مثنوی درمانی ، در مورد آن مطلب ارسال کنند.



==================
منابع:
1- هريس، تامس آ. ترجمه: اسماعيل فصيح(1365). وضعيت آخر. تهران: نشر نو
2– وست، ويليام. ترجمه شهريار شهيدي و سلطانعلي شيرافكن(1383). روان درماني و معنويت. تهران:‌ انتشارات رشد
3- هاشمي، جمال(1382). پيغام سروش: مكتب مولانا و روان شناسي نوين. تهران: شركت سهامي انتشار